Leczenie muzyką

Lecz się muzyką
autorem artykułu jest Karolina Rawiecka

ŚWIAT SKŁADA SIĘ Z MELODII

Człowiek rodzi się z poczuciem rytmu serca matki, które bije 80 razy na minutę. Docierające do nas dźwięki, w zależności od tego czy są wolniejsze czy szybsze od bicia serca powodują w nas relaks, powagę lub smutek, albo też pobudzają do radości lub niepokoju. Dźwięki otaczają nas od poczęcia do śmierci, nie pozostając bez wpływu na nasze nastroje i emocje.

Możność kształtowania psychiki ludzkiej przy użyciu muzyki zaobserwował już Pitagoras, autor tezy estetycznej równającej piękno z ładem. Według niego ład zewnętrzny, wyrażany poprzez muzykę, miał wpływać na tworzenie wewnętrznej harmonii człowieka.

Demokryt twierdził, że dźwięk fletu jest cudownym lekiem na wiele chorób. Zainteresowania muzykoterapią wróciło w XVI wieku. Natomiast w XIX wieku muzyka coraz częściej zastępowała pigułkę. W tym czasie rozgłos zyskał rosyjski lekarz dr Bleszyński, lecząc trzyletnie dziecko z lęków nocnych, stosując jedynie walce Chopina.

Współczesny człowiek zatraca zdolność do życia zgodnie z najbardziej podstawowymi rytmami dnia i nocy, pracy i odpoczynku, snu i czuwania, doprowadzając do rozstrojenia organizmu, wydając mu błędne polecenia, niezgodne z rytmami natury. Żyjemy zbyt intensywnie, zbyt szybko, we wszechogarniającym nas chaosie. Muzyka może stać się jednym z elementów przywracających ład emocjonalny i pomagającym mózgowi powrócić do równowagi.

JAK DZIAŁA MUZYKA

Muzykoterapia stosowana jest z powodzeniem przez lekarzy, logopedów i rehabilitantów. Odpowiednio dobrana muzyka ma pozytywny wpływ na emocje, procesy myślowe i psychomotorykę. Ma działanie aktywizujące lub osłabiające czynność mózgu w zależności od aktualnego stanu pacjenta.

Muzyką relatywnie łatwo steruje się organizm, gdyż obrazy i nastroje wywołane podczas słuchania jakiegoś utworu, trafiają do świadomości bez uprzedniej, krytycznej analizy. Analiza taka zazwyczaj towarzyszy wszelkim innym bodźcom. Ponadto siła oddziaływania muzyki jest ogromna, gdyż reakcje organizmu podczas jej odbioru następują tuż na granicy podświadomości. Na przykład automatycznie wracają do nas pewne wspomnienia, w wyniku usłyszenia określonego utworu i dzieje się to praktycznie bez naszej woli. Również bez świadomego sterowania, można zwiększyć puls człowieka, jedynie pod wpływem szybszego rytmu słuchanej melodii.

DLA DUSZY I CIAŁA

Elżbieta Galińska, jeden z czołowych przedstawicieli polskiej muzykoterapii wskazuje na wszechstronne możliwości wykorzystania muzyki w usprawnianiu chorych cierpiących na różne schorzenia natury emocjonalnej i psychosomatycznej. Różnorodne działania aktywności muzycznej spełniają w terapii pacjentów następujące funkcje: rozładowanie napięcia psychofizycznego pacjenta, poprawa zaburzonego napędu psychoruchowego, umożliwienie pacjentowi przeżywania, odreagowania oraz ujawniania urazowych, stłumionych emocji, wykształcenie u pacjenta postaw empatii, rozwinięcie u pacjenta nowych obszarów zainteresowań.

Muzyka jednak nie tylko leczy. Może także poprawiać pamięć, a zwłaszcza zwiększać wydolność umysłową: zdolność kojarzenia, koncentracji, skupienia i kreatywność. Muzyka usuwa smutek, uspokaja i usypia dziecko, pozwala zapomnieć o przykrościach a choremu o chorobie.

Muzyka wprowadza słuchacza w stan, porównywany do stanu podczas medytacji, uspokaja myśli oraz łagodzi emocje. Muzyka zwiększa wydajność pracy, a nawet chęć dokonywania zakupów, co skutecznie wykorzystują handlowcy i menadżerowie. Wiedza na temat wpływu muzyki na tworzenie sugestii wykorzystywana jest także w kinematografii, gdzie pełni ogromną rolę ilustrującą i wprowadzającą w rozwój akcji.

Badania prowadzone w USA na grupach pacjentów, ale także wśród sportowców, udowodniły, że odpowiednio dobrane utwory redukują znacznie stres podczas zajęć rehabilitacyjnych lub w czasie treningu.

W wielu szpitalach na całym świecie muzyka towarzyszy operacjom chirurgicznym, gdyż udowodniono, że pacjenci w narkozie wydzielają wówczas znacznie mniej kortyzonu i noradrenaliny.

MUZYCZNA APTECZKA

Jak w każdej terapii, w zależności od celu jaki chcemy osiągnąć, dobieramy odpowiedni środek, w tym przypadku niewątpliwie… przyjemny.

na bezsenność

Powolna, cicha melodia pomoże przygotować ciało do snu. „Marzenie” Schumanna, „Kołysanka” Brahmsa czy nokturny Szopena powinny pomóc zasnąć.

na smutek i depresję

Na zły humor, przygnębienie i rozdrażnienie najlepszy jest Mozart. Ponadto dobra będzie zarówno muzyka klasyczna (np. polki Straussa, „W grocie Króla Gór” Griega itp.), jak i rozrywkowa (piosenki z musicalu „Blues Brothers”, hity dyskotekowe z lat 70., jak „Waterloo” Abby). Wybieramy utwory w wesołej tonacji dur (repertuar orkiestry Glenna Millera), lub utwory taneczne (np. hiszpańskie flamenco).

na ból

Lekarze, którzy badali wpływ muzyki na pacjentów uważają, że dzięki wyszukanym rytmom można uśmierzyć wiele rodzajów bólu. Idąc do dentysty, warto zabrać ze sobą odtwarzacz kieszonkowy i już w poczekalni posłuchać np. „Eine kleine Nachtmusik”, cz. 2 Romanze Andante Mozarta lub Kanon d-dur

Pachelbela. Miłośnikom muzyki filmowej poleca się utwory Vangelisa, np. z filmu „Rydwany ognia” lub „1492: Wyprawa do raju”.

na stres

Uspokajające utwory pomogą zmniejszyć uczucie niepokoju, obniżyć ciśnienie krwi oraz zwolnić tętno. Polecane są utwory klasyczne oraz wariacje jazzowe. Słuchamy płyt z I koncertem klawesynowym Bacha, (Adagio) lub „Wokalizą” Rachmaninowa.

na słabą pamięć

Kontemplując trudniejsze utwory muzyczne pobudzamy szare komórki do wytężonej pracy i łatwiej przyswajamy wiedzę. Oprócz utworów Mozarta – najbardziej tu polecanych, można słuchać „Wariacji

Goldbergowskich” Bacha oraz „Wariacji c-dur na temat Diabellego” Beethovena.

na brak skupienia

Przed ważnym spotkaniem lub twórczym wysiłkiem posłuchajmy utworów o prostej, uporządkowanej kompozycji. Pomoże koncert na skrzypce i orkiestrę d-dur op.77 – Allegro giocoso ma non troppo vivace Brahmsa, a także niezawodny Mozart.

Oczywiście nie wystarczy jedynie dobrać odpowiedni utwór. Istotny jest klimat, w jakim słuchamy muzyki. Należy zdecydowanie najpierw załatwić wszelkie pilne obowiązki, potem chwilę odpocząć i wtedy dopiero nastawić płytę.

KOMPUNUJEMY WŁASNY ZESTAW

Stworzenie zbioru utworów muzycznych, na cele własnej terapii wcale nie jest trudne. Generalna zasada jest prosta: pomoże to, co lubimy. Zbiór terapeutycznych nagrań tworzymy kierując się zasadami:

– do celów terapeutycznych, z całego bogactwa muzyki najbardziej przydatne są utwory powstałe w okresie baroku (Vivaldi, Corelli, Bach, Händel), klasycyzmu (Mozart, Beethoven, Haydn), romantyzmu (późny Beethoven, Czajkowski, Wagner, Brahms, Schumann, Rachmaninow, Mendelssohn) i impresjonizmu (Ravel, Debussy, Respighi),

– wysłuchujemy około dziesięciu utworów, zebranych z poszczególnych okresów i stawiamy sobie pytanie – jakie są różnice w ich odbiorze, jaki nastrój i emocje wywołuje w nas każdy z nich? Dzięki temu eksperymentowi będziemy wiedzieć, które z utworów, do jakich celów zastosować.

Podczas wyboru odpowiednich fragmentów muzycznych, posłużyć się możemy utworami, należącymi do kanonu muzyki terapeutycznej:

* Mozart – Eine kleine Nachtmusik

* Bach – Koncerty Brandenburskie

* Vivaldi – Cztery pory roku

* Beethoven – Symfonia Nr 6 („Pastoralna”)

* Händel – Muzyka na wodzie

* Pachelbel – Kanon w D-dur

* Respighi – Pini di Roma

A kiedy już skomponujemy własną, muzyczną apteczkę, pamiętajmy, że dokonaliśmy udanej inwestycji w nasze zdrowie – zaś relacja kosztów do zysków w tej terapii jest wyjątkowo korzystna.

—

Karolina Rawiecka

Sposób na bóle w krzyżu

Bóle w krzyżu
autorem artykułu jest Krzysztof Porczyński
Wielu ludzi,najczęściej miedzy 30, a 50 rokiem życia, skarży się na dolegliwości kręgosłupa i mimo coraz lepszej opieki lekarskiej liczba tych chorych niepokojąco wzrasta. Ponieważ dolegliwości te umiejscowiają się zwykle w dolnym odcinku kręgosłupa lędżwiowego, powszechnie przyjęła się nazwa: bóle krzyża.

Nazywają je też mięśniobólem lędźwiowym, postrzałem – lumbago, ale poprawna nazwa powinna brzmieć: zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Bóle te maja charakter bólów zmęczeniowych , tępych, nękających, czasem piekących. Odczuwane są jako sztywność promieniująca do pośladków i kończyn dolnych, względnie jako osłabienie dolnych kończyn. Bywają gwałtowne, silne. Dolegliwości mogą pojawiać się nagle lub rozwijać się powoli, trwać kilka dni, tygodni, a nawet miesięcy. Mogą ustąpić na jakiś czas, by potem niespodziewanie i bez jakiejkolwiek przyczyny pojawić się znowu.

Kręgosłup stanowi ruchomą oś ciała. Pionowa postawa człowieka została umożliwiona przez wytwarzanie się odpowiednich wygięć kręgosłupa. Gdy patrzymy na dorosłego człowieka z boku, to odcinek szyjny kręgosłupa wygięty jest do przodu, piersiowy – do tyłu, a lędźwiowy – znów do przodu. Gdy patrzymy z tyłu na plecy, kręgosłup winien być prosty. Wygięcia przednio – tylne pozwalają kręgosłupowi na uzyskanie maksymalnej ruchomości i elastyczności, łagodzą obciążenia i amortyzują wstrząsy, na jakie jest narażony najdelikatniejszy nasz organ – mózg.

Kręgosłup dzielimy na trzy odcinki: szyjny (7 kręgów), piersiowy (12 kręgów) i lędźwiowy (5 kręgów). Kręgi poszczególnych odcinków różnią się budową i wielkością, a ogólnie biorąc, im większy ciężar mają do dźwigania, to znaczy im dalej znajdują się od głowy, tym są większe, masywniejsze. Ostatni kręg lędźwiowy opiera się na kości krzyżowej, składającej się z pięciu zrośniętych ze sobą kręgów.

Ruszaj się !

Najczęstszą przyczyną powstawania dolegliwości bólowych pochodzenia kręgosłupowego jest nieprawidłowa postawa i nieprawidłowe obciążenie kręgosłupa w życiu codziennym. Siedzący tryb życia,niedostatek ruchu, wymuszona pozycja w czasie pracy, nadmierna otyłość. Jednostajny i jednokierunkowy ruch pracowników fizycznych powodują, że kręgosłup jest nieprawidłowo obciążony, a układ mięśniowy odpowiedzialny za prawidłową postawę ulega z czasem zaburzeniom, mięśnie brzucha ulegają zwiotczeniu, gdy mięśnie grzbietu wskutek ciągłego napięcia skracają się.

Ludzie z prawidłową postawą i dobrze rozwiniętym układem mięśniowym mają kręgosłup odporniejszy na przeciążenia i urazy. Prawidłowa postawa jest nie tylko warunkiem sprawnego działania kręgosłupa, ale ma wpływ na ogólną sprawność.

Prawidłową postawę w pozycji stojącej przyjmujemy, gdy: opuszczamy swobodnie ramiona, uwypuklamy klatkę piersiową, utrzymując barki na równym poziomie, głowę trzymamy prosto i patrzymy prosto przed siebie. Brzuch powinien być wciągnięty, płaski, kolana wyprostowane, stopy w nieznacznym oddaleniu od siebie – z palcami skierowanymi nieco na zewnątrz.

Przy prawidłowej pozycji siedzącej utrzymujemy głowę i tułów podobnie, przykładając całą powierzchnię kości krzyżowej i pleców do do oparcia, stawy biodrowe i kolanowe zginamy pod kątem prostym, a stopy opieramy całą powierzchnią na podłodze. Winnyśmy się starać zachować taką postawę mają również czynniki fizyczne (wypoczęcie, zmęczenie) oraz psychiczne ( zadowolenie, zmartwienie).

W życiu codziennym popełniamy wiele błędów ruchowych, które sumując się po dłuższym czasie dają o sobie znać w postaci dolegliwości bólowych kręgosłupa.

Ogólnie biorąc, chodzimy za mało, a przecież chodzenie jest naszym normalnym sposobem poruszania się. W myśl zasad fizjologii dla zachowania zdrowia winnyśmy codziennie spacerować na świeżym powietrzu i przejść 10 tysięcy kroków, to jest około 5 km. Starajmy się mieć wygodne obuwie na miękkiej, elastycznej podeszwie.

Jak zapobiegać dolegliwościom?

Zwykle ludzie oczekują od lekarzy tabletek lub zastrzyków, które bez pomocy i wysiłków chorego mają uzdrowić jego „kręgosłup”. Tymczasem w tym schorzeniu ważniejsze od leczenia i środków farmakologicznych są ćwiczenia ruchowe.

Zacząć należy od ćwiczeń łatwych i stopniowo przejść do trudniejszych. Należy je wykonywać powoli, płynnie, nie wstrzymywać oddechu. Należy wystrzegać się ćwiczeń szkodliwych jakimi są gwałtowne skłony, skręty i nadmierny przerost tułowia. Zaleca się uprawianie sportów rekreacyjnych, a mianowicie: turystyki, pływania, siatkówki, kometki itp.

Największym problemem są toksyny, które się gromadzą w całym organizmie, a także w kościach.

Jeśli będziesz systematycznie oczyszczał swój organizm z tosyn w nim nagromadzonych i uzupełniał go w naturalne witaminy,mikroelementy i antyutleniacze i więcej się ruszał,to będziesz miał zdrowe kości.

—

Twoje zdrowie

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Sposoby na zdrową wątrobę

Dwanaście sposobów na zdrową wątrobę
autorem artykułu jest Barbara Gawryluk
Zapewne wielu z nas nie zdaje sobie w pełni sprawy jak ważnym organem jest wątroba. Wielu z nas zapewne nie zastanawia się nawet co powoduje dolegliwości wątroby, które są często bagatelizowane aż staje się za późno i zaczynamy po prostu cierpieć. Wielu z nas zwyczajnie nie wie jak o nią dbać…

Warto uświadomić sobie, że wątroba to ogromne laboratorium, bez którego nie moglibyśmy prawidłowo funkcjonować a nawet żyć!!! Już w starożytności uważano, że wątroba jest najważniejszym narządem w organizmie a nawet wierzono, że jest siedzibą duszy. Jednak z biegiem lat zaczęto przypisywać jej coraz mniejsze znaczenie. Dopiero współcześnie ponownie zaczęto uznawać wątrobę za nadzwyczajny narząd, który warunkuje właściwe funkcjonowanie organizmu ludzkiego. Swoista osobliwość wątroby polega na tym, że jest najważniejszym laboratorium chemicznym organizmu, ośrodkiem kontroli antytoksycznej, zbiornikiem i dystrybutorem paliwa, jak również spełnia ponad 500 funkcji w organizmie.

Wszyscy pamiętamy mit w którym „Orzeł wyrwał ją Prometeuszowi, a ona odrastała…” W tym micie tkwi wiele prawdy. Wątroba ma wprost fenomenalne zdolności regeneracji. Może funkcjonować nawet po utracie 50 procent swojej wielkości! A jeśli w pewnym momencie mówi pas nie jest to bynajmniej sprawka orła – a nas samych, którzy to po prostu nie umiemy o nią odpowiednio dbać.

Musimy uświadomić sobie, że choroby wątroby, ze względu na funkcje, jakie pełni ten ważny narząd, mogą mieć poważne konsekwencje dla całego naszego organizmu. W ostateczności choroby wątroby mogą doprowadzić do jej marskości a w konsekwencji do śmierci, dlatego tez zawczasu należy o nią się troszczyć.

Wątroba jest szczególnie narażona na zatrucia występujące w wyniku spożywania nadmiernej ilości leków i alkoholu. Innymi przyczynami chorób wątroby są także wirusy i pasożyty.

Należy tu nadmienić, iż najlepszą bronią w walce z wieloma chorobami i zagrożeniami dla zdrowia wątroby jest profilaktyka w postaci higieny osobistej, odpowiedniej diety i szczepień ochronnych.

Dwanaście poniższych rad skutecznie pomoże chronić wątrobę i skutecznie o nią dbać:

1. Stosuj lekarstwa tylko wtedy, gdy jest to konieczne.

2. Nie pij alkoholu i nie pal papierosów.

3. Nie przejadaj się, jedz regularnie w ciągu dnia 4-5 niezbyt obfitych posiłków.

4. Dbaj, aby w codziennym jadłospisie nie brakowało witamin – jedz owoce i dużo surówek ze względu na witaminę C oraz razowe pieczywo i przetwory mleczne, zawierające dużo witamin z grupy B.

5. Zrezygnuj z potraw tłustych i smażonych, zwłaszcza w głębokim tłuszczu.

6. Preferuj lekkie potrawy gotowane, duszone oraz pieczone bez tłuszczu w przykrywanych naczyniach – żaroodpornych lub w rękawie foliowym.

7. Z umiarem używaj soli.

8. Ograniczaj słodycze.

9. Przyprawiaj potrawy ziołami.

10. Jeśli masz dużą nadwagę, postaraj się schudnąć, ale nie stosuj drastycznej diety poniżej 1200 kcal ani tym bardziej długotrwałych głodówek.

11. Pij herbatki ziołowe (zwłaszcza z mieszanek ziołowych), ułatwiające trawienie i usprawniające czynność wątroby.

12. Jeśli stosujesz doustne środki antykoncepcyjne lub leczysz się hormonalnie, systematycznie kontroluj stan wątroby.

Jak widać dieta jest podstawą leczenia chorej wątroby ale należy także zrozumieć, że zioła niezwykle skutecznie pomagają w jej leczeniu i zapobieganiu jej chorobom. Niestety na zaawansowane i nieodwracalne zmiany w wątrobie leku nie ma. Ale wiele dolegliwości pomogą złagodzić ziołowe preparaty z nasion ostropestu plamistego i ziela karczochów. Ich przewaga nad środkami pochodzenia chemicznego polega na tym, że mogą być stosowane o wiele dłużej i nie doprowadzają do poważnych uszkodzeń miąższu wątroby. Jak również lepiej hamują procesy chorobowe w komórce wątrobowej. Natomiast farmaceutyki przynoszą doraźną ulgę i nie przynoszą długotrwałych efektów.

Artykuł powstał na podstawie ebooka „Jak dbać o zdrowie wątroby i pęcherzyka żółciowego” Barbary Gawryluk

—

Wreszcie ! Pokonaj bóle wątroby

Stosowanie gynostemmy

Coraz większe zainteresowanie ziołami i lekami pochodzenia roślinnego sprawia, że dziś nie zawsze można kupić, nawet i w specjalistycznych aptekach, te preparaty, które powinny być stale w naszych domowych apteczkach.
Przeciętnie wartość ziół utrzymuje się około roku. Zioła nie powinny być przechowywane w temperaturze przekraczającej temperaturę pokojową ani w środowisku wilgotnym, gdyż to obniża ich wartości i właściwości lecznicze.

Jeżeli proste zioła lub mieszanki stosujemy sami, należy pamiętać o tym, że używania ich nie należy zbytnio przedłużać (ponad 3 miesiące), ponieważ organizm się do nich przyzwyczaja i działanie ich się obniża. Przy lekach ziołowych, podobnie jak przy wszystkich innych, należy się trzymać ściśle przepisów ich przyjmowania. Istotna jest tu w równej mierze ilość, jak i czas przyjmowania (przed, po, czy w trakcie posiłków, przed snem itp.).

Zioła przeznaczone do naparów lub odwarów przyrządza się w naczyniach porcelanowych lub szklanych, a nie aluminiowych. Dobrze jest do tego celu użyć termosu, w którym temperatura parzenia jest utrzymana przez cały czas prawie na jednym poziomie. Naparów i odwarów nie należy pić ani zbyt gorących, ani zimnych – tylko ciepłe i w dawkach ściśle określonych.

Zazwyczaj, przygotowując herbatki ziołowe i wyciągi napełniamy czajniczek świeżymi lub suszonymi liśćmi, kwiatami, ugniecionymi nasionami, korą lub korzeniami i zalewamy je gotującą wodą. Napar pozostawiamy do zaparzenia na 5 minut. Używamy 1 łyżeczki do herbaty suszonych ziół lub jedną świeżą gałązkę z 6–9 listkami na filiżankę. Przecedzamy przed podaniem do spożycia. Dzienna racja nie powinna przekraczać 25 g ziół na pół litra wody.

Musimy jednak wiedzieć, że bez względu na to, czy zioła stosujemy doustnie czy zewnętrznie, zawsze musimy stosować się do zaleceń lekarza albo przepisów znajdujących się na opakowaniu. Zioła, chociaż działają łagodniej niż preparaty chemiczne, nadużywane lub stosowane niezgodnie z przepisem, mogą być toksyczne i wręcz szkodliwe.
Napar ziołowy z Gynostemmy sporządzamy podobnie jak najzwyklejszą herbatę, którą przygotowujemy kilka razy dziennie. Dlatego też napar bywa często nazywany właśnie herbatką ziołową. Aby ją zrobić, 3 gramy Gynostemmy zalewamy 1 szklanką wrzącej wody. Pozostawiamy pod przykryciem na 30 minut. Napar z Gynostemmy pijemy 3 razy dziennie po 1 szklance. Do sporządzania naparów przydatne są specjalne kubeczki z przykrywką.

W badaniach przeprowadzonych na ludziach w celu obniżenia cholesterolu zazwyczaj stosowano dawkę 30 mg ekstraktu z Gynostemmy dziennie, przyjmowanej w trzech porcjach po 10 mg. W leczeniu innych przypadków zalecane dawki dzienne wahają się od około 20 mg do ponad 150 mg.
Normalna dawka dzienna dla osób dorosłych wynosi 5–12 gramów rośliny w postaci wywaru i 0,75 do 1 grama w proszku. Z przeprowadzonych badań wynika, że Gynostemma jest relatywnie bezpiecznym ziołem. Odnotowano łagodne działania niepożądane, takie jak: zmęczenie, ospałość, uczucie ścisku w piersiach, suchość w nosie, suchość w gardle, wzrost tętna oraz wysypka.

Fragment pochodzi z darmowej książki „Szokujący raport o długowieczności chińczyków” którą możesz znaleźć w dziale Darmowe Książki.

Jeżeli chcesz dowiedzieć się gdzie zakupić gynostemmę kliknij TU.

Medycyna chińska – pięć klimatów

Pięć klimatów, a choroby w medycynie chińskiej
autorem artykułu jest Jolanta Lenart
Nagłe zmiany pogody, lub długotrwałe oddziaływanie wiatru, gorąca, wilgoci, suszy i zimna zmniejszają siły obronne ciała. Intensywne trwałe , lub tłumione reakcje emocjonalne, takie jak złość, zadowolenie, zagłębianie się w myślach, smutek i strach mogą spowodować przerwanie przepływu krwi i czi.

Przeciążenie organizmu pracą, nieustanne pobudzenie zmysłów, długie okresy siedzenia, leżenia lub stania-wszystko to prowadzi do utraty czi i uszkadza krew. Zbytnie folgowanie, lub zaniedbywanie potrzeb dietetycznych i seksualnych prowadzi do wyczerpania Życiowej Esencji.

PIĘĆ KLIMATÓW

Pięć klimatów jest odpowiednikiem cyklu pór roku. Jeżeli dana osoba przejawia cechy podobne do określonych cech klimatycznych, medycyna chińska definiuje ją jako posiadającą właśnie taki klimat wewnętrzny. Np. zimno powoduje kurczenie, skurczone naczynia krwionośne utrudniają krążenie, co ochładza ciało i wytwarza zapotrzebowanie na ciepło. Stan osoby ,która wykazuje objawy podobne do tych powodowanych zimnem, chińska medycyna określa jako zimno bez względu na panujące warunki atmosferyczne-niepomyślny klimat wewnętrzny niekoniecznie od nich zależy. Mieszkaniec Antarktydy może znajdować się w stanie wilgoci nawet w suchym powietrzu lub w stanie ciepła w środku mrożnej zimy. Dominacja określonej „pogody” w organizmie może stać się przyczyną chorobotwórczego stresu, żródłem i ,rezultatem jednocześnie, korzeniem i owocem nierównowagi. Na rodzaj choroby wpływa jednocześnie wiele czynników z których jeden przeważa.

WIATR

Naturą wiatru jest nieokiełzany i nieprzewidywalny ruch, który zmienia położenie i kierunek wszystkiego co napotka. Wiosna okres nagłych i gwałtownych zmian nazywana jest porą wiatru, która wraz ze swoim klimatem odpowiada za przemijanie Drewna (pięć żywiołów.) Ze wszystkich żywiołów mogących wprowadzić dysharmonię Wiatr jest uważany za najbardziej złośliwy. Pod pojęciem WIATR rozumiemy nie tylko ruch powietrza, ale także kapryśny i złowróżbny charakter tego żywiołu. Wiatr chłoszcze, miota,napiera, pędzi, siecze, smaga, zapiera dech itd. Gwałtowne porywy wiatru,uginające korony drzew, dają wrażenie niestabilności i braku równowagi , wywołują strach. Wiatr przejmuje do szpiku kości, przenika przez szpary ,przenika przez szpary w drzwiach i oknach Wywołuje przeciąg ,który może naruszyć powierzchniowe wewnętrzne krążenie. Działanie wiatru w organizmie objawia się zawrotami głowy, brakiem koordynacji, symptomy przemieszczają się z jednej części ciała do drugiej,ujawniając się nagle i znikając bez wyrażnej przyczyny. Zewnętrzny atak wiatru wywołuje swędzenie, wrażliwość skóry i mięśni, wrzody, czyraki i trądzik, a także zwykłe przeziębienie i grypę(zawroty głowy, bóle stawów , mięśni. Choroby wewnętrznego Wiatru charakteryzują się zmiennymi nastrojami , zawrotami i bólami głowy, napadami dreszczy, atakami serca, gorączka pobudza czi Wątroby i powoduje niedobór krwi. Ponieważ wiatr ma zdolność

przenikania przez bariery ochronne ciała, toruje drogę innym szkodliwym klimatom-Wilgoci,Suszy, Zimnu i Gorącu.

Gorąco

Gorąco zwiększa aktywność metaboliczną , rozszerza naczynia krwionośne i przyspiesza krążenie krwi. Gorąco ma tendencje do unoszenia się w kierunku powierzchni. Gorąco i zdominowane przez nie lato odpowiadają Przemianie Ognia. Nadmiar gorąca wywołuje stany zapalne, zaczerwienienie ,obrzęki, i ból, przyspieszony puls i gorączkę Nadmiar gorąca w organizmie niekoniecznie trzeba potwierdzać podwyższoną temperaturą. Stan gorąca często przejawia się pragnieniem,suchością , zatwardzeniem, trudnościami w oddawaniu moczu, pobudzeniem, oraz niechęcią do napojów i klimatu. Pocenie się spowodowane zwiększonym metabolizmem, oznacza uwalnianie i wydalanie przez skórę Gorąca.

Zaczerwienienie twarzy szyi i oczu sygnalizuje wzrastający poziom Gorąca zazwyczaj spowodowany intensywnymi przeżyciami emocjonalnymi, takimi jak złość szczęście, czy zakłopotanie( ktoś poczerwieniał z zażenowania) ,(twarz purpurowa z wściekłości itp.) Niektóre witaminy z grupy B, hormony tarczycy ,cukier, kawa, adrenalina. ostre potrawy, alkohol i amfetamina wzmacniają Gorąco i objawy towarzyszące.

WILGOTNOŚĆ

Naturą wilgotności jest przesiąkanie i gromadzenie. Wilgotność charakteryzuje się obfitym wytwarzaniem płynów i wydzielin. Jej nadmiar powoduje obrzęki i poczucie przepełnienia i ciężkości, wolniejsze krążenie. Póżne lato jest przesycone wilgocią , lub Wilgotnością i odpowiada powolnej i parnej Przemianie Ziemi . W tym okresie względnego bezruchu powietrze jest duszne i ciężkie, a woda stojąca. Uczucie rozleniwienia ,apatia,znudzenie lub odrętwienie są dowodem Wilgotności, niezależnie od wilgotności powietrza. Zewnętrznie wilgorność objawia się tłustą cerą, lepkim potem,podskórnymi obrzękami i opuchlizną stawów. Wewnętrzną Wilgotność można rozpoznać po obecności flegmy, wydzielaniu śluzu , zatrzymaniu płynów, oraz obrzękach tułowia i kończyn. Ciężka głowa i członki tępe bóle, ospałość- to cechy wilgotności potęgowane spożywaniem produktów mlecznych, skrobiowych, kleistych i owoców o dużej zawartości wody, stosowaniem sterydów i pigułek antykoncepcyjnych. Wilgotności zazwyczaj towarzyszą Zimno, Gorąco i Wiatr. Wilgotność połączona z Zimnem hamuje krążenie, wywołuje awersje do zimna, sztywność ,bóle mięśni i stawó oraz zmęczenie. Wilgotność połączona z gorącem jest przyczyną czerwonych bolących opuchlizn, obfitego wydzelania ropy, pęcherzy przypominających opryszczkę lub półpasiec, oraz stanó zapalnych(np. zapalenie pęcherza moczowego, zółtaczka, zapalenie oskrzeli) Wszelkie krosty ropnie i wrzody zawierające ropę lub płyn surowiczy wskazują na Wilgotność lub Wilgotne Gorąco. Rozwój Wilgotnego gorąca wzmagają : cukier, alkohol, oraz tłuste i smażone potrawy. Wilgotność połączona z Wiatrem wywołuje pojawiającą się i znikającą opuchliznę (pokrzywka, powiększone węzły chłonne, gromadzenie się powietrza i płynu w żołądku lub jelitach), gęstą flegmę,swędzenie, wysięki z krost, wybroczyny , wrzody. W ostrych przypadkach Wiatr i Wilgotność atakują mózg i narządy zmysłów, powodując zaburzenia neurologiczne (np. zator, wylew krwi do mózgu) charakteryzujące się powolnością , brakiem koordynacji ruchów, zaburzeniami równowagi, zachwianiem jasności umysłu, niezbornością myśli.

SUCHOŚĆ

Suchość oznacza więdnięcie i zamieranie, utrata płynów, odwodnienie ,łamliwe włosy i paznokcie, popękana i pomarszczona skóra , podrażniona błona śluzowa i spojówki, suche stolce i zaparcia, brak potu i skompomocz- to objawy tego stanu. Suchość dominuje na jesieni porze odpowiadającej Przemianie Metalu. Suchość zewnętrzna występuje zazwyczaj w czasie gorącej lub wietrznej pogody. Suchość wewnętrzna pojawia się wtedy kiedy organizm na skutek działania rozmaitych czynników traci płyny ustrojowe, np z gorąca obfitego pocenia się, przedłużającej się biegunki, nadmiernego oddawania moczu i utraty krwi. Także gorące ostre potrawy, środki pobudzające i moczopędne ,leki antyhistaminowe i inne środki ściągające, które hamują wydzielanie płynów, wpływają na powstawanie suchości. Ta zaś staje się przyczyną podrażnień stanów zapalnych i Gorąca w niedostatecznie nawilżonych komórkach. W przypadkach osłabienia i awitaminozy, utratą krwi i płynów niewątpliwie doprowadzi do Suchości. Suchość wywołana niedoborem krwi lub wilgoci może wytworzyć wewnętrzny wiatr objawiający się zawrotami głowy, oraz zaburzeniami wzroku i słuchu ( np. w przypadku anemii).

ZIMNO

Zimno ochładza organizm i spowalnia przebiegające procesy: metabolizm i krążenie krwi. Zimno dominuje zimą i tak jak ona odpowiada przemianie Wody. Kiedy zimno atakuje powierzchnię ciała ,skóra i mięśnie kurczą się, czemu towarzyszą dreszcze i gęsia skórka. Jeśli ciało mobilizuje do obrony energię jang, by odeprzeć intruza, pojawia się również gorączka. Taką obronną odpowiedż organizm daje każdemu ze Szkodliwych klimatów, które zazwyczaj występują w rozmaitych kombinacjach. Zimno wewnętrzne wzrasta wtedy, kiedy komórkom brakuje ciepła metabolicznego jang. Taki stan może być rezultatem np. spożywania pokarmów ,płynów ,lub lekarstw uważanych za zimne. To co zostało zamrożone, a poprzez to ochłodzone (przykładowo jedzenie ) posiada zimna naturę .Przedłużający się stres, choroby, niewłaściwe odżywianie, długotrwałe przebywanie w chłodzie , lub przyjmowanie zimnych pokarmów, prowadzą do zużycia jang. Jedzenie przechowywane w lodówce lub surowe i chłodne napoje są zimne. Zwłaszcza lody i drinki z kostkami lodu niszczą energię jang. Antybiotyki i aspiryna mają zimną naturę, ponieważ przeciwdziałają stanom zapalnym i gorączce. Leki przeciw nadkwasocie także uznawane są za Zimne. .Sprawne funkcjonowanie żołądka, trawienie i przetwarzanie pokarmów- zależy od mocy Ognia. Wszystkie zimne lekarstwa osłabiają i upośledzają procesy trawienne, rozpraszają bowiem Gorąco. Wielokrotne podawanie antybiotyków dzieciom upośledza ich wrażliwy i nie do końca rozwinięty układ trawienny, co staje się przyczyną rozmaitych dolegliwości w dzieciństwie i dorosłym życiu. Najczęściej osłabia system imunologiczny, co objawia się alergiami . Powstające w ten sposób niedobory i Oziębienie stanowią pożywkę dla takich chorób jak: astma, zapalenie jelita grubego ,artretyzm, egzema i grzybica. Niechęci do zimna towarzyszy pragnienie rozgrzania się, ciepłych pokarmów i płynów. Pojawia się uczucie znużenia i osłabienia. Spowolnione krążenie prowadzi do zastoju Krwi i Wilgoci, które przemieniają się w grudkowatą lepką substancję, czemu towarzyszy stałe napięcie i ból w określonych częściach ciała.

—

Medycyna chińska

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl